‘Ik zeg het nu even heel zwart/wit’, waarschuwt Freek Stoltenborgh alvast. ‘Maar tijdens corona besefte ik: je hebt zinloos werk en zinvol werk. Toen ik voor de zoveelste keer de smakelijkste foto’s van boontjes maakte zodat de supermarkt die zo goed mogelijk kon verkopen, vroeg ik me af of ik dit nog de rest van mijn loopbaan wilde doen.’ Bovendien ontstond er tussen Freek en zijn werkgever een onoverbrugbaar verschil van inzicht over de inhoud en uitvoering van de werkzaamheden. Dat leidde ertoe dat er een einde aan de arbeidsovereenkomst zou komen.
‘Ik wist: zij kan mij begeleiden’
Via via ontdekte Freek de mogelijkheid van loopbaancoaching via de vakbond. ‘Ik belde op en kreeg Dagmar aan de telefoon. Een week later al hadden we ons eerste gesprek om dieper in te gaan op mijn loopbaanvraag en om mijn kansen en mogelijkheden te onderzoeken.’
Dagmar kwam ervaren, inlevend en deskundig over, blikt Freek terug. ‘Ik ben 59, ik heb al heel wat gezien en meegemaakt. En met mijn ervaring in de reclame weet ik als geen ander hoe je onzin kunt verkopen’, zegt hij met een knipoog. ‘Daardoor zie ik ook snel als iemand de goede dingen zegt. Ik wist meteen: zij kan mij begeleiden. Ze stelde goede vragen over mijn carrière, liet me nadenken over wat ik wilde en niet wilde, vroeg wat me bezighield en hoe zij mij zou kunnen helpen. Tijdens het traject remde ze me af en toe ook af. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk aan de slag en dat hoefde echt niet meteen mijn droombaan te zijn. Dagmar liet me inzien dat het beter was om eerst een aantal testen te doen, zoals een interesse- en competentietest, en een drijfverentest. Om me te oriënteren op de beroepen die er zijn en dán pas te zoeken naar passend werk.’
