Het ervaringsverhaal van Peter van de Noort

Toen Peter van de Noort een maand na het overlijden van zijn vrouw terugkeerde naar zijn werk, namen zijn werkgever en collega uitgebreid de tijd om naar zijn verhaal te luisteren. Ze wilden graag het hele verhaal horen. Voor Peter was het belangrijk om weer aan de slag te gaan en afleiding te vinden in zijn werk.

Terug naar het werk na het overlijden van mijn vrouw

‘Mijn vrouw was zes jaar ouder dan ik. Ze was net drie maanden gepensioneerd toen ze aan kanker overleed. Ze heeft dus nooit van haar pensioen kunnen genieten. Bij de condoleance waren enkele collega’s van het vliegtuigonderhoudsbedrijf aanwezig. Hun betrokkenheid deed me enorm goed.’

Werk als afleiding en therapie

Hoe was het om weer aan het werk te gaan?

‘Een maand na het overlijden van mijn vrouw ben ik weer aan het werk gegaan. Mijn beide werkgevers hebben er nooit op aangedrongen dat ik weer zou beginnen. Sterker nog: de vliegschool vroeg of ik niet nog wat langer thuis wilde blijven. Was het niet te vroeg om weer te beginnen? Maar ik wist het zeker; ik had behoefte aan afleiding. In die zin was het therapeutisch om weer aan de slag te gaan.’

De steun van mijn collega's op de eerste werkdag

Hoe werd je ontvangen toen je terugkwam op het werk?

‘De eerste dag dat ik weer op het werk was, ben ik bij beide bedrijven geweldig opgevangen! De directeur en een collega hebben wel een uur met me gepraat. Ze hadden geen draaiboek of protocol maar wel veel empathie. Ik kon mijn verhaal volledig kwijt. Dat vond ik bijzonder, want ik was op dat moment nog zeer emotioneel. Het is nogal wat voor werkgevers en collega’s om daarmee om te gaan.’

Rouwverlof: Het belang van een wettelijke regeling

Vind je dat er een wettelijke regeling voor rouwverlof zou moeten komen?

‘Mijn beide werkgevers hebben mij dus zelf laten bepalen wanneer ik het werk weer wilde oppakken. Daar heb ik geluk mee gehad. Maar ik besef ook dat dat hun veel geld heeft gekost, en nog meer had kunnen kosten. Daarom weet ik niet goed of er een wettelijke regeling voor rouwverlof voor werknemers zou moeten komen. In eerste instantie ben ik geneigd ‘ja’ te zeggen. Anderzijds kan zo’n regeling voor kleine bedrijven heel kostbaar zijn. Ik zou er in elk geval begrip voor hebben als zo’n rouwverlof niet al te lang duurt.’

Het belang van praten over verlies op de werkvloer

Wat zou je werknemers aanraden als hun werkgever niet het gesprek initieert?

‘Als een werkgever niet het initiatief neemt tot zo’n gesprek, zou ik daar als werknemer zelf om vragen. Het is belangrijk dat je kunt vertellen wat je is overkomen en wat dat met je doet. Zo kun je begrip kweken voor het feit dat het soms even niet lukt je werk te doen. Zelf ben ik een paar keer eerder weggegaan van mijn werk. Of een dag niet gekomen. Maar omdat ik bij beide bedrijven maar één dag per week werk, kon ik dat later in de week inhalen. Dat was gelukkig nooit een probleem.’

‘Hoe gaat het nu?’

‘Ik merkte wel dat nogal wat collega’s van de werkvloer het lastig vonden met mijn situatie om te gaan. Zij durfden niet goed te vragen hoe het met me ging. De leidinggevenden informeerden daar wél regelmatig naar. Ze lieten het dan aan mij om wel of niet over mijn verdriet te praten. Dat heb ik na dat eerste gesprek overigens nog maar zelden gedaan; mijn leidinggevenden waren op de hoogte en hebben laten merken dat ze met me meeleefden. Het was goed zo.’

Nieuwe betekenis in mijn leven na het verlies van mijn vrouw

Hoe vond je weer zin in je leven?

‘Een tijdje heb ik het gevoel gehad dat alles wat ik deed nogal zinloos was: mijn kinderen waren het huis uit, mijn vrouw was overleden. En werken? Dat deed ik alleen nog maar voor brood op de plank. Tot er iets bijzonders gebeurde: een paar maanden na het overlijden van mijn vrouw werd mijn dochter zwanger. Zij heeft lang geprobeerd in verwachting te raken. Mijn vrouw heeft erg met haar meegeleefd toen dat steeds niet lukte.'

'Mijn eerste kleinzoon Lévi is precies een jaar na haar overlijden geboren. Vier weken te vroeg, maar het gaat goed met hem. Het is pijnlijk dat mijn vrouw dit niet meer heeft mogen meemaken. Anderzijds heeft de geboorte van Lévi weer zin aan mijn leven gegeven.’