Het ervaringsverhaal van Roeline Valk

In 2011 verliest Roeline door een reeks medische missers opeens haar moeder. Tegelijk moet ze op het werk juist een tandje bijzetten vanwege een reorganisatie. Geen probleem, vindt haar leidinggevende. Hij vindt dat na een week of wat de rouwverwerking klaar is.

Medische fouten en het overlijden van mijn moeder

‘ Mijn moeder was gezond toen ze met een gecompliceerde beenbreuk in het ziekenhuis belandde. Daarna ging alles mis wat er maar mis kon gaan. Ze kreeg een delirium, een verkeerde dosis slaapmedicatie en informatie werd niet doorgegeven. Twee maanden later overleed ze in het ziekenhuis. In die periode bleef ik werken, want we zaten midden in een reorganisatie. Ik was bang dat als ik een stapje terugdeed, ik mijn baan zou verliezen.’

De impact van werk en rouw: Overplaatsing tijdens mijn rouwproces

Hoe ging het op je werk rond het overlijden van je moeder?

‘In de dagen rond mijn moeders dood kreeg ik op mijn werk een slechtnieuwsgesprek. Mijn standplaats en werkzaamheden werden gewijzigd. Ik werd overgeplaatst van Rotterdam naar Utrecht terwijl ik in de omgeving van Rotterdam woon.’

Geen ruimte voor rouw op de werkvloer

‘Na de begrafenis begon ik de maandag erna weer met werken. Mijn collega's zeiden 'goed joh', en gingen verder met hun werk. Mijn leidinggevende zei dat ik aan mezelf moest denken, maar stapelde ondertussen een berg werk op mijn bureau. Een week later vroeg niemand meer hoe het met me ging. Voor mij begon het rouwproces toen pas echt: ik moest het huis van mijn moeder leeghalen en een klacht indienen bij het ziekenhuis vanwege de medische fouten. Tegelijkertijd moest ik me voorbereiden op mijn nieuwe standplaats. Er was geen ruimte om mijn verdriet te verwerken. Mijn hele leven stond op z’n kop.’

Gevolgen van onverwerkte rouw: Overspannen en een burn-out

Hoe heeft deze periode jou beïnvloed?

‘Achteraf weet ik niet meer hoe ik het in die tijd allemaal heb gedaan. Maar het moest gewoon. Wel kwam ik in de jaren erna twee keer thuis te zitten. Een keer met een burn-out en een keer overspannen. De tweede keer, in 2016, had ik een begripvolle leidinggevende die me ruimte gaf. Ik kreeg gesprekken en mocht heel rustig re-integreren. Pas toen kwam ik toe aan mezelf, aan mijn eigen verdriet. Zes maanden later was ik weer volledig teruggekeerd. Ik voelde me een stuk beter.’

Het belang van begripvolle collega's en leidinggevenden

Hoe belangrijk is het voor werknemers om begrip en steun te krijgen op de werkvloer?

‘Door het onbegrip in mijn omgeving en het maar doorgaan en doorgaan heb ik een paar rottige jaren achter de rug. Ik reageerde me af op collega’s. Zo verweet ik een collega dat hij wel in Rotterdam op zijn eigen standplaats mocht blijven. Daar kon hij natuurlijk niets aan doen maar ik dacht toen niet redelijk. Jaren later hebben we het uitgepraat. Toen ik uitlegde wat ik allemaal op mijn bordje had in die tijd, begreep hij het beter.’

Hoe steun van leidinggevenden het verschil maakt

Die rottige jaren hadden niet zo rottig hoeven zijn als mijn leidinggevende en mijn collega’s me na mijn moeders plotselinge dood wat ruimte hadden gegeven om te rouwen. Als ik niet precies in die tijd van standplaats had hoeven veranderen. Als iemand interesse had getoond en me af en toe had gevraagd hoe het ging. Na de gesprekken die ik in 2016 heb gevoerd, ging het beter. Ik leerde thuis en op mijn werk beter te leven met wat er allemaal was gebeurd met mijn moeder. Nog steeds heb ik af en toe last van wat er is gebeurd, vooral van de moeilijke tijd na haar dood. Maar het beheerst niet meer mijn leven. Ik kan ermee omgaan.’

*) Om privacyredenen is Roeline niet degene die is afgebeeld op de foto. Ook is haar voornaam veranderd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.