Momentum

Hoewel de verkiezingsuitslagen worden gevierd én gehekeld omdat extreemrechts zou hebben gewonnen, mogen we niet zomaar voorbijgaan aan het feit dat de belangrijkste onderwerpen vroeger bij de klassieke arbeiders hoorden.

Op het gebied van wonen, zorg en onderwijs schoten de laatste regeringen tekort, waardoor de markt werd verziekt en de diensten aan kwaliteit moesten inleveren. Het is geen toeval dat mensen als Pieter Omtzigt en Geert Wilders hoge ogen wisten te gooien.

Ik vind de partijen en de poppetjes in dit geval niet interessant: wat mij betreft hebben de mensen niet op politici gestemd maar op onderwerpen. Het heeft niets te maken met ras, gender of woonplaats – al worden die zaken er wel vaak bijgesleept.

Wie nog amper voor de kwetsbaren opkomt, moet niet raar opkijken dat een volk begint te muiten. Er is veel welvaart in dit land, het is gelukkig niet zo dat die voor iedereen zwaarder weegt dan moraliteit.

De marktwerking die we de afgelopen jaren in verschillende sectoren hebben gezien, begint mensen te storen en dat is vrij logisch uit te leggen: we hebben er allemaal op onze eigen manier mee te maken. Denk maar aan het gebrek aan leraren, de onderbetaling en de onderbezetting in de zorg en de buslijnen die worden opgeheven omdat ze niet rendabel zijn.

Wat ik wel jammer vind: we moeten het onfatsoen niet laten prevaleren boven het fatsoen om een punt te maken. Helaas zien we nu ook dat veel maatschappelijke bewegingen en politieke partijen misbruik maken van het sentiment in het land. Daarom is het extra belangrijk om sterke vakbonden in het land te hebben die integer opkomen voor de goede zaak van ál hun leden, het zou dan dus niets moeten uitmaken waar je vandaan komt en welk geloof je aanhangt.

Dit is het momentum om de publieke diensten weer op peil te krijgen. Laten we met zijn allen op zoek gaan naar de juiste bondgenoten. Want anders bestaat de kans op verdere afbraak. Dat lijkt me niet de bedoeling.