Marieke benadrukt dat rouw in de zorgsector een constant aanwezig element is. Of het nu gaat om het overlijden van een patiënt op de OK of persoonlijke verlieservaringen, de impact is steeds anders. Ze deelt haar ervaringen als voormalig transplantatiecoördinator en hoe de gelijkenissen met haar eigen gezinssamenstelling diepgaand effect hadden. 'Het is oké dat het je raakt,' zegt ze, 'we moeten ruimte laten voor die emoties.'
De kracht van communicatie en teamondersteuning
In het ziekenhuis is er een sterk ondersteuningsnetwerk. Marieke spreekt over het belang van debriefings en check-ins door het opvangteam. Dit soort praktijken kunnen volgens haar ook toegepast worden buiten de zorg. 'Het gaat om praten, communiceren, en niet opkroppen,' legt ze uit. Ze benadrukt hoe belangrijk het is om als team in te checken en onderlinge steun te bieden.
Rouw als persoonlijke ervaring
Marieke deelt haar persoonlijke ervaring met het overlijden van haar vader aan COVID-19. Ze illustreert hoe verschillend zij en haar familieleden het verlies verwerkten. ‘Rouwen doe je niet in een stappenplan!’ Terugkeer naar het werk de dag na de begrafenis was voor haar essentieel. 'Ik had mijn collega's nodig,' vertelt ze. Haar verhaal toont aan hoe een flexibele en ondersteunende houding van leidinggevenden cruciaal is in het rouwproces.
De rol van leiderschap en werkcultuur
Een gezond rouwproces op de werkvloer vereist volgens Marieke empathisch leiderschap en een open cultuur. Ze pleit voor leiders die fouten toegeven, ondersteuning bieden, en een omgeving creëren waarin medewerkers zich gesteund voelen. 'Vertrouw je team en verminder stress,' adviseert ze.
De toekomst van rouw en werk
Marieke sluit af met een pleidooi voor meer openheid over rouw in de werkomgeving. Ze benadrukt het belang van het erkennen van verschillende vormen van rouw, zoals het verlies van een dierbare, een onvervulde kinderwens, of veranderingen in het werk. 'Het is tijd dat we rouw normaliseren en bespreekbaar maken,' concludeert ze.
