Een klein beetje als verrassing kwam de afwijzing wel, moet ook CNV-onderhandelaar Hank Oomkes toegeven. ‘Tuurlijk hadden we al gemengde gevoelens bij het bod van Forbo’, zegt hij. ‘Maar omdat deze mensen al weken buiten staan en heel veel salaris mislopen, wilden we het wel voorleggen. Een meerderheid zag het niet zitten, dus gaan we door met onze actie.’
Vertrouwen is diep gezonken
De CNV-bestuurder snapt overigens heel goed waar de pijn bij de stakers zit. ‘Hun vertrouwen in de directie is heel diep gezonken’, zegt hij. ‘Vroeger was Forbo een sociale werkgever die sportdagen en sinterklaasvieringen organiseerde, maar die zijn al lang wegbezuinigd. Bovendien zien ze het Zwitserse moederbedrijf flinke winst maken, zien ze dat aandeelhouders flinke uitkeringen krijgen, maar hebben ze het idee dat ze zelf worden afgescheept. Dat ‘sociale’ voelen de medewerkers al lang niet meer.’
Medewerkers willen serieus genomen worden
Inmiddels is de staking bijna 6 hele weken onderweg. Die begon in maart toen vakbonden en werkgever het niet eens konden worden over de inhoud van een nieuwe cao. Het magere loonbod van 6,5% van de werkgever vormde daarbij niet het enige kritiekpunt. De mensen voelen zich al jaren niet serieus genomen bij problemen die spelen. Zo zijn ploegen al tijden onderbemensd en wordt de druk op vaste krachten met het komen en gaan van nieuwe uitzendkrachten steeds groter. Daarnaast is er sprake van veel achterstallig onderhoud. Inmiddels heeft de directie wat toezeggingen gedaan, maar de twijfel bij de mensen blijft groot. 'Eerst zien, dan geloven'. Zelfs een iets verbeterd loonbod begin deze maand (8%) kon de medewerkers niet vermurwen. Ook het nieuwste loonbod (12,75% over 2 jaar) kan dat dus nog niet, zo blijkt.
Bal ligt bij Forbo
Na de nieuwe afwijzing proberen de bonden nu alternatieven te bedenken voor de patstelling. Al is het maar om de stakers een hart onder de riem te steken. Sommigen van hen schieten er al meer dan duizend euro bij in. Opvallend is het begrip ondertussen van de stakers voor de mensen die wel aan het werk zijn. ‘De meeste daarvan zijn het gewoon met de stakers eens’, zegt Oomkes. ‘Alleen kunnen ze de inkomsten die ze mislopen op geen enkele manier opvangen. De mensen hierbuiten snappen dat. Ook als om die reden de groep stakers wat kleiner wordt.’
