‘Ik hoop op een omslag in denken’

Heleen van den Boom (48)

leerkracht groep 3, 3e van der Huchtschool, algemeen bijzonder onderwijs, Soest

‘Ik gun onze aanpak aan alle scholen’

‘‘Wij hebben bij ons op school best wel veel hulpkrachten. Geen onderwijs- of klassenassistenten, maar leraren die ons ondersteunen met leerlingen die meer begeleiding nodig hebben. Ze gaan met kleine groepjes aan de slag voor extra reken- of taalles, leggen dingen nog eens opnieuw uit of nemen kinderen met andere onderwijsbehoeften op sociaal-emotioneel vlak af en toe even apart. Denk bijvoorbeeld aan autisme en grote prikkelgevoeligheid. Daardoor kunnen leerlingen toch in het reguliere onderwijs blijven. Ik gun onze aanpak, dat je zoveel ondersteuning hebt dat je kinderen veel meer persoonlijke aandacht kunt geven, aan alle scholen. Dit lijkt een beetje op het Noorse model, waar er vaak een tweede leerkracht op een groep staat.

Maar ook in een ideale werksituatie zijn er nog verbeterpunten. ’Veel schoolgebouwen, zoals de onze, zijn verouderd en niet meer passend in hoe we zaken nu aanpakken. Er zijn veel te weinig plekken om even met een leerling of groepjes leerlingen apart te zitten. Dromen genoeg.’

’Mark van Iersel (53)

leerlingbegeleider/praktijkcoach, vmbo De Overlaat, Waalwijk

‘Investeren in sterk fundament voor docenten’

‘Mijn wens voor het onderwijs is dat we leerlingen de regie kunnen geven over hun eigen leerproces, zoals bijvoorbeeld in het Zweedse onderwijssysteem (Kunskapsskolan, red.). Op dit moment is ons onderwijs heel resultaatgericht. Door tijdgebrek, dat ontstaat door het docententekort en het gebrek aan ervaring van nieuwe collega’s, ligt de focus vooral op het behalen van doelen en examens. Hierdoor blijft het pedagogische aspect van lesgeven onderbelicht. Om dit te veranderen, moeten we investeren in een sterk fundament voor docenten. Het is belangrijk dat ze één lijn trekken en dat collega’s zich gesteund en gewaardeerd voelen. Dat vraagt om duidelijke afspraken binnen de organisatie en onderlinge ondersteuning.

Hij vindt dat op elkaar moeten kunnen bouwen en beschikbaar zijn voor elkaar. 'Ze moeten zich niet alleen verantwoordelijk voelen voor hun eigen klas, maar voor alle klassen. Ervaren docenten zouden de tijd moeten krijgen om nieuwe mensen actief te kunnen begeleiden. Door deze ondersteuning blijven nieuwkomers en zij-instromers langer in het onderwijs. Zo kunnen ze zich beter ontwikkelen, waardoor ze uiteindelijk meer aandacht kunnen geven aan leerlingen; ook op pedagogisch gebied. Want als docent breng je leerlingen niet alleen kennis bij, je helpt ze ook met mens worden.’

Nicoline Pos (53)

docent NT2, ROC Mondriaan, Den Haag

‘De motivatie spat van deze mensen af’

‘Door mijn werk met anderstaligen ben ik erg veranderd. Ik kan wel stellen dat het me zelfs gelukkiger heeft gemaakt. Deze mensen zijn leergierig, respectvol en zo dankbaar voor de groei die ze doormaken! Ik leer meer van hen dan zij van mij. Voor een deel zijn het expats uit landen als Engeland en Italië, maar het gros komt uit landen als Polen en Bulgarije of zijn vluchtelingen uit Oekraïne en Syrië. Heerlijk om met ze werken. Zeker als je het vergelijkt met lesgeven aan jongere leerlingen in VO of mbo. Er wordt goed geluisterd, hard gewerkt, de motivatie spat er vanaf. Vooral mensen die in hun thuisland minder scholing hebben gehad zie je uit hun cocon kruipen. Er gaat letterlijk een nieuwe wereld voor ze open.'

Natuurlijk weet ze dat de migratie ook problemen oplevert. 'Maar ik zie vooral de andere kant met de honderden dankbare mensen die ik de afgelopen vier jaar in de klas heb gehad. Ik zou willen dat de politiek en alle klagers dat ook zagen. Ik hoop echt op een omslag in denken. Dat investeren in gelijke kansen niet alleen iets kost, maar onze samenleving in veel opzichten ook verrijkt!’

Meldingen