Duurzame inzetbaaarheid

Tijdens de stakingsdag van begin 2020 heb ik voor collega’s een denktank georganiseerd met als thema duurzame inzetbaarheid. De verschillende groepen (beginnende, ervaren en oudere werknemers) gingen in een leuke werkvorm met het onderwerp aan de slag. Elke groep kon de uitkomsten delen door deze op een soort digitaal prikbord te plakken. De uitkomsten heb ik destijds met het team en de toenmalige directeur gedeeld met de gedachte om er op korte termijn iets mee te doen. Vervolgens kwam er een andere directeur en toen kwam corona. Dat maakt dat het bestand nog steeds netjes op mijn bureaublad staat te wachten, totdat ik er eindelijk eens wat mee ga doen.

Wat opviel bij de ingestuurde opdrachten was de diversiteit aan antwoorden. Niet alleen tussen de leeftijdsgroepen waren er grote verschillen. De nieuwe werknemers gaven aan vooral behoefte te hebben aan een goede inwerkprocedure, terwijl de ervaren werknemers op zoek waren naar uitdaging. Als ervaren werknemer ben ik zelf bijvoorbeeld heel blij met alle kansen die ik heb gekregen om mijzelf te blijven ontwikkelen.

Maar ook binnen de groepen waren er grote verschillen. Zo waren er bijvoorbeeld twee oudere collega’s waarvan er een graag meegaat op kamp en de ander juist niet. Bij ons op school kun je vanaf 57 jaar aangeven of je dit wel of niet wil. Ook waren er twee collega’s die na een echtscheiding andere behoeften hadden. De een wilde direct weer aan het werk, terwijl de ander daar de eerste weken totaal niet toe in staat was.

De belangrijkste conclusie die we hieruit kunnen trekken, is dat duurzame inzetbaarheid maatwerk is. Iedereen binnen de school moet van het begin tot aan het einde van zijn carrière met plezier aan het werk kunnen. De enige manier om dit voor elkaar te krijgen, is door het gesprek met elkaar aan te gaan en samen te kijken wat een werknemer op dat moment nodig heeft.