Kerntaak

Er is onlangs een mooie stap gezet door de lonen van het primair en voortgezet onderwijs gelijk te trekken. Dit is supergoed nieuws! Ik kon überhaupt geen goede reden verzinnen waarom een docent Duits in 2 havo meer zou verdienen dan de groepsleerkracht van groep 3. Maar dat is gelukkig verleden tijd. De rest van deze pagina zou ik kunnen vullen met de boodschap dat dit nog niet genoeg is. Al jaren verliezen we aan koopkracht en nu loopt het helemaal de spuigaten uit. Maar hier heb ik al eerder over geschreven en het komt zo klagerig over om dit nog een keer te doen.

Ik vind dat ik nog wel een keer mag klagen over de regel- en werkdruk in het onderwijs, de zorg en de publieke sector, want daar moeten we echt wat mee. In mijn eigen omgeving heb ik gehoord over een jonge leerkracht die na een paar jaar stopt in het onderwijs, omdat ze de werkdruk te hoog vindt.

Ze wil nu verder als onderwijsassistent. Ook ken ik twee mensen in die functie die alles in zich hebben om een geweldige leraar te worden. Zij blijven liever onderwijsassistent. Lesgeven vinden ze te gek, maar alles wat erbij komt kijken niet.

Dus waarom laten we alles wat erbij komt kijken niet grotendeels weg? Stel dat je als leraar minimaal 80 procent van de tijd bezig bent met het voorbereiden en geven van goede lessen, dat je als huisarts minimaal 80 procent van de tijd contact hebt met je patiënten, dat je als zorgmedewerker minimaal 80 procent van de tijd aan het bed staat en dat je als politieagent minimaal 80 procent van de tijd op straat je werk kunt doen? Zouden we dan niet allemaal veel meer plezier en voldoening halen uit ons werk? Ik denk van wel.