Ik ben dol op lezen. Altijd al geweest. Op mijn twaalfde had ik de complete jeugdbibliotheek uitgelezen. Nog steeds lees ik veel. Zo’n drie boeken in de maand. Hoewel dat wel iets minder is geworden nu ik een digitaal krantenabonnement heb. Dat bevalt me ook goed, moet ik zeggen. Daarom was ik heel nieuwsgierig naar wat er tegenwoordig op de verplichte boekenlijst staat. Ik ben altijd op zoek naar inspiratie en als leerkracht vind ik het natuurlijk ook gewoon interessant. De dochter van mijn vriend snapte mijn enthousiasme niet, maar wilde me de lijst van 5 vwo wel even laten zien.
Ik was compleet in shock. De lijst leek verdacht veel op mijn eigen lijst van vroeger. Hersenschimmen van Bernlef, De ontdekking van de hemel van Mulisch, etcetera. In twintig jaar is er weinig veranderd. Het kan toch niet zo zijn dat de klassiekers van toen, dezelfde klassiekers van nu zijn? Ik bedoel daarmee natuurlijk niet dat er geen klassiekers op de lijst mogen staan, maar ik pleit wel voor vernieuwing.
Er is veel hedendaagse literatuur dat kan inspireren tot een leven lang lezen
De wereld heeft zich door de digitalisering nog nooit zo snel ontwikkeld als de laatste decennia. Deze boekenlijst is net zo achterhaald als de IQ-test waar tot een paar jaar geleden nog een plaatje werd getoond van een ouderwetse telefoon met kiesschijf.
Wat er wel veranderd is, is dat ze nu volgens een bepaald thema moeten lezen. In elk thema zitten een paar rottige keuzes. Van die boeken waar je je bijna niet doorheen weet te slepen, zelfs niet als je van lezen houdt. En ik kan het weten, want vrijwel de hele lijst is mij bekend.
Er is zo veel interessante hedendaagse literatuur waarvan ik denk dat het kan inspireren tot een leven lang lezen. Misschien moeten de ontwikkelaars van deze boekenlijsten voortaan uitgenodigd worden op het Boekenbal of beter nog: het Bal der Geweigerden? Dat voorkomt dat de boekenlijst het enige én het laatste is wat de meeste mensen zullen lezen.
