Pessimisten schijnen vaker gelijk te hebben dan optimisten, maar deze laatste groep voelt zich gelukkiger. De keuze tussen gelijk en geluk is wat mij betreft makkelijk gemaakt. Je kunt mij zelfs wel een rasoptimist noemen. Ik weet het altijd wel te relativeren en om te buigen, zodat ik ook weer de voordelen zie.
Afgelopen week raakte ik in gesprek met twee studenten. Eén van hen volgt een universitaire studie en de ander was net gestopt als eerstejaars in het hbo. ‘Ik trek het gewoon niet meer. Alles is online, ik heb daar moeite mee, kan me moeilijk concentreren en ik ben wel klaar met corona.’ ‘Ik kan mijn vrienden bijna niet meer zien, dat wat de mooiste tijd van mijn leven zou moeten zijn, is verworden tot eenzame opsluiting op mijn studentenkamer van 8 m2.’
Ik bracht daar tegenin dat mbo-studenten het nog veel zwaarder hadden en ik gaf enkele voorbeelden uit mijn eigen praktijk. Maar eigenlijk was het raar wat ik deed. Het is natuurlijk prima om mijn eigen leed te relativeren, maar wie ben ik om anderen de maat te nemen over hun gevoelens. Alsof die er niet mogen zijn, omdat er altijd mensen zijn die het nog erger hebben. Een dag later bedenk ik tot mijn schrik dat ik zelf ook wel klaar met corona. Want eigenlijk heb ik het nog hartstikke goed. Ik heb mijn baan, ik studeer nog, dus die avondklok heeft amper effect en ik kan thuis prima werken omdat ik niet meer in de kleine kinderen zit.
'Een dag later bedenk ik tot mijn schrik dat ik zelf ook wel klaar ben met corona'
Maar toch, steeds als de stip dichterbij komt, schuift de horizon verder naar achteren. Ik wil mijn vrienden weer kunnen zien, ik wil een biertje kunnen drinken op een terras, ik wil geen mondkapjes meer dragen of met een ruime marge om mensen heen moeten lopen. Ik zie ook de voordelen wel hoor, maar soms ook gewoon even niet. Ik ga niet demonstreren, ik volg de maatregelen (redelijk) goed op en ik heb alle begrip voor onze politici die veel belangen hebben af te wegen; ik zou niet graag in de schoenen staan van Hugo de Jonge, hoe mooi ik ze ook vind. Ik wil niet bij de pakken neer gaan zitten, maar als optimist wil ik gewoon weer net even iets meer geluk. Ik mis het echte contact. That’s all! Fijn dat je even naar me geluisterd hebt, want nu kan ik weer verder.
