Terechte waardering

Waardering begint met het zien van mensen zonder oordeel en met dankbaarheid. Iets wat minder in de huidige tijdsgeest lijkt te passen. Snelheid en efficiëntie staan voorop; het moet lopen als een goed geoliede machine. Personeel in de publieke sector wordt gezien als onderdeel van een service waar niets aan mag schorten. Eindelijk worden de salarissen in het basisonderwijs gelijkgetrokken aan dat van het voortgezet onderwijs, de eerste stap is gezet. Zowel differentiëren als pedagogisch en didactisch handelen op alle niveaus in het PO wordt terecht gezien als een vak dat evenveel waardering verdient als dat van de collega’s in het VO. Maatwerk leveren aan soms meer dan 25 kinderen en hen tegelijkertijd goed zien. Zorgdragen voor alle leerlijnen van groep 1 tot en met groep 8 en waarborgen van de onderwijskwaliteit. Ga er maar aanstaan.

Als stagiair basisonderwijs vind ik dit het lastigste, terwijl dat als ‘normaal’ gezien wordt. Maatschappelijk gezien zijn er nog geen concrete acties ondernomen om bijvoorbeeld de werkdruk of de tekorten aan personeel aan te pakken. Er worden iedere keer plannen bedacht, waarbij het vooral aan de leraar is om ‘beter’ onderwijs te geven.

Voor mijn opleiding heb ik heel wat rapporten geschreven over eigenschappen en competenties die mij tot een goede leraar maken. De begeleiding in de praktijk is minder aansluitend. Logisch want er moet worden nagekeken, oudergesprekken gehouden, overleg plaatsvinden over handelingsplannen en dat moet allemaal worden verwerkt in het leerlingvolgsysteem. Bovendien dient alles weer gereed staan voor de volgende dag. Er zijn te veel ballen om hoog te houden, vaak door de waan van de dag, waardoor de focus verdwijnt. Terwijl je als stagiair vooral wil weten hoe een goede les in elkaar zit.

Topzakenvrouw Merel van Vroonhoven, die voor het onderwijs koos, heeft gelijk om naast het gelijktrekken van de salarissen in het onderwijs, ook zorg te dragen voor een betere begeleiding van startende leraren. Ze wil ook dat de opleidingen minder ver van de praktijk staan. Het toont waardering voor de publieke professional. Want het gebrek aan focus of niet gewenste uitkomsten zijn een direct uitvloeisel van eerdere plannen van de vergadertijgers in de bestuurskamers, leidinggevenden of opleiders zelf. Misschien eens goed de hand in eigen boezem te steken en het probleem ook echt bij de wortel aanpakken.