Kippenvelmoment

Voor een sporttoernooi dat buiten lestijd is georganiseerd wordt deelname gevraagd. Welke kinderen willen er meedoen, en welke ouders zijn er beschikbaar om een rol als coach op zich te nemen? Er blijkt redelijk veel animo te zijn. Dat is mooi om te zien. Een aantal ouders heeft ook al een indeling voor de teams uitgedacht. Dit was alleen niet de bedoeling, de gymleerkracht maakt de indeling van de teams, waarbij rekening wordt gehouden met het niveau van de spelers. Met andere woorden: niet alle topspelers bij elkaar maar juist gebalanceerde teams zodat elk team een kans maakt.

Dat de teamindeling niet gaat zoals een aantal ouders had bedacht, schiet volledig in het verkeerde keelgat. Er wordt gedreigd met annulering van deelname. Er volgt een gesprek met de ouders, de directie, de gymleerkracht en de leerkracht die er namens de sportcommissie in zit.

Na dit gesprek accepteren de ouders uiteindelijk dat hun voorstel niet doorgaat.

Zouden de ouders beseffen hoeveel (negatieve) energie (en tijd!) dit kost? Het voelt alsof verantwoording afgelegd moet worden over iets dat in essentie onbenullig lijkt. Heeft dit te maken met de verruwing en polarisering van de maatschappij? Ouderbetrokkenheid is mooi, maar waar gaat betrokkenheid over in bemoeizucht en wordt over grenzen heengegaan?

Het is tijd voor de taalles spreken en luisteren in mijn groep 5. Discussiëren voor beginners. We noemen het een denkgesprek. Je denkt eerst zelf na, je vertelt wat je van iets vindt en waarom. Je luistert naar de ander, je reageert op de ander. Het thema is dierentuin. Eens of oneens: dieren hebben recht op een dag zonder bezoekers. En: bedreigde dieren horen in de natuur, niet in een dierentuin. Ik ben trots op mijn klas. Kippenvelmoment. Ze voeren goede gesprekken, er wordt echt geluisterd naar elkaar. Geen afkeurende blikken of veroordelingen, maar harmonie en respect voor elkaars inbreng.

Even later inventariseer ik de uitkomsten. Was je het met elkaar eens? Is het erg als je het niet met elkaar eens bent? ‘We zijn het niet met elkaar eens, maar dat geeft niet. Want we hebben allebei goede redenen. En we zijn even goede vrienden als we ergens een andere mening over hebben.’ Volledige acceptatie. Heerlijk om te zien. Wijsheid van een 9-jarige. Daar kan geen overheidscampagne anti-polarisering tegenop.