We zijn weer open. En wat zijn we daar vooral blij mee. Want online lesgeven is nu eenmaal niet vergelijkbaar met ‘in het echt’. Voor de kinderen (en hun ouders!) is dit het beste. Voor de leerkrachten vind ik het eerlijk gezegd allemaal nogal beladen en dubbel. De tegenstrijdigheden zijn enorm. Ventileren is belangrijk, maar met de ramen en deuren open in de vrieskou? Kinderen blijven zo veel mogelijk in hun eigen klas. Dus even samenwerken in de aula zit er niet in. Creacircuit? Geschrapt. Zelf een boek ruilen in de schoolbieb? Ook een ‘no go’. Om te voorkomen dat groepen op de gang door elkaar lopen, moeten we nu volgens een superstrak schema op de minuut af groepen naar buiten/naar binnen laten lopen. Maar ook dat blijkt in de praktijk niet altijd even vlekkeloos te verlopen (en al helemaal niet met alle winterse accessoires van de kinderen!) We hebben een plexiglas scherm bij ons bureau. Maar laat je dan je ronde door de klas vervallen en blijf je als leerkracht echt vastgekleefd zitten op je bureaustoel? De instructies in de klas geven we al videobellend, zodat de kinderen die in thuisquarantaine zitten omdat een van hun ouders positief is getest, wel mee kunnen blijven doen vanuit huis.
'Wat zou een vervroegde vaccinatie fijn zijn geweest'
Op zich niet heel veel extra moeite; maar wel weer iets dat er óók weer bij komt. Als klap op de vuurpijl is de middagpauze afgeschaft en voeren we nu een continurooster om een reisbeweging voor de kinderen(en dus ouders) uit te sparen. Genoeg personeel om als leerkracht ook echt pauze te hebben tussen 12 en 1 is er nu niet. Dus moet je zelf in de klas eten met de kinderen. Slik. Ook dat nog. Hopelijk krijgt geen van de kinderen een positieve testuitslag, want dan moet de hele klas in quarantaine en zal er weer geschakeld moeten worden naar online lesgeven. Hoe het hele gebeuren dan na vijf dagen ‘half thuis-half in de klas’ gerealiseerd moet worden, lijkt mij praktisch onuitvoerbaar. Er wordt al met al enorm veel van ons gevraagd. Wat zou het dan fijn geweest zijn als het onderwijspersoneel een vervroegde vaccinatie had kunnen krijgen, omdat we nu eenmaal een ontzettend belangrijke taak hebben en onmisbaar zijn. Vitale sector! Maar nee. Onze minister verkondigt doodleuk: ‘Houd er maar rekening mee dat je blijft zitten, vanwege alle achterstanden.’ Die opmerking schoot bij mij nogal in het verkeerde keelgat. Hopelijk heeft de nieuwe minister van Onderwijs meer bemoedigende woorden en daden voor ons in petto.
