Aan de beroepsgroep zal het niet liggen

Met de verkiezingen net achter de rug is het interessant om te kijken naar wat we hierin van de politiek mogen verwachten. Toen ik voor de verkiezingen de partijprogramma’s voor het onderwijs las, zonk de moed mij in de schoenen... “Typen met tien vingers”, “laat ouders lesgeven in plaats van leraren”, “kleinere klassen”, “een landelijke campagne om meer leraren te werven”, “hogere salarissen”. Zomaar een greep uit de punten. Ja echt. Serieus?

Gelukkig is er ook een andere kant: “lumpsum moet omhoog en er moeten minder subsidies komen". Hier kunnen we serieus naar kijken. Het geeft scholen de ruimte om anders te organiseren en verlaagt mogelijk de werkdruk. Het aanvragen van subsidies en het daarna verantwoorden kost immers buitengewoon veel tijd. Een andere: “minder maatschappelijke taken naar het onderwijs”. Ook deze snijdt hout in mijn ogen. Veel maatschappelijke kwesties worden over de schutting van het onderwijs gegooid met weer een programma of een lessenreeks. Ze zijn allemaal van groot maatschappelijk belang, maar ze horen mijns inziens niet thuis in het onderwijs. Wat er wel nodig is, is dat de scholen hun basis goed op orde hebben. Pas dan kan er sprake zijn van goed onderwijs. Dat wil zeggen: voldoende personeel, sterke schoolleiders en de basisvakken rekenen/wiskunde en taalvaardigheden goed op orde.

Gratis maaltijden lossen het lerarentekort niet op. Wellicht vergroten ze het zelfs. Wie gaat er in zijn pauze ook nog boterhammen smeren voor zijn leerlingen? En ja, iedereen die vanuit passie voor dit vak gaat, doet dat, maar het is niet goed voor het onderwijs zelf. Met dit soort activiteiten hollen we ons onderwijspersoneel uit, terwijl we ze op handen moeten dragen. Gratis maaltijden zijn heel belangrijk op school, maar dit soort thema’s moeten in de scholen buiten het onderwijs om opgezet worden, dus niet door onderwijspersoneel.

Op het VO-congres zag ik veel passie en betrokkenheid om het onderwijs professioneel en serieus vorm te geven. Aan de beroepsgroep zal het niet liggen, maar wat we ook nodig hebben zijn bevlogen politici en beleidsmedewerkers die vanuit kennis en ervaring serieus met ons meekijken en meedenken wat er echt nodig is. Misschien is dat wel anders dan verwacht; het aanzien van het beroep, het respect voor het personeel van leerlingen en ouders en het vertrouwen dat wij, de onderwijsprofessionals, weten wat we doen en wat we willen! Nu de politiek nog…