'Berekenen wanneer ik weer een biefstukje kan eten'

Arbeidsbeperkt werken, bepaald geen vetpot

Door Joël Labadie

Geplaatst
07 juli 2024, 18:00

Laatst geüpdatet
07 juli 2024, 18:12

Door de Participatiewet (2015) vallen SW’ers (sociale werkvoorziening) en ADS’ers (Aan de slag) onder één noemer maar hebben zij niet dezelfde deler. Arbeidsvoorwaarden verschillen van elkaar op dezelfde functie, zijn bevroren of houden grillige prijsstijgingen niet bij. Gert-Jan, Jeffrey en Peter over hun route op de nog niet geëgaliseerde participatieweg.

Gert-Jan Ros (55, Uithoorn), schoonmaker gebouwen gemeente Amstelveen, kaderlid CNV

‘Regering heeft wet- en regelgeving complex gemaakt’

‘We vallen beiden onder de Participatiewet, maar zat je vóór 2016 in de sociale werkvoorziening, dan heb je een andere cao dan wie daarná “Aan de slag” ging. Als SW’er houd ik onder de streep meer over dan ADS’ers, vanwege toegevoegde toeslagen door een UWV/GAK-indicatie. ADS’ers met een arbeidsbeperking maar zonder die indicatie zijn maandelijks honderden euro’s slechter af. Hoewel zij juist wèl €1.500,- energietoeslag ontvingen. De regering heeft door bezuinigingen wet- en regelgeving complex gemaakt. Hierdoor wordt ook voor SW’ers het inkomen ontoereikend. Vaste lasten stijgen. Om de maand uit te zingen leerde ik anders besteden: besparen op vakanties, vaker kant-en-klaar-maaltijden, berekenen wanneer ik weer een biefstukje kan kopen of uit eten gaan. Ik heb financiële bewindvoering gekregen, maar je kunt dit ook aanvragen. Of je volgt budgetteringscursussen bij een SW-bedrijf, maatschappelijke instelling of gemeente. Die heeft er immers belang bij dat je niet in armoede vervalt. Ik hoop dat de politiek minder naar eigen inzicht wetten bedenkt en meer openstaat voor onze ervaringen met regelingen. Stel ons vragen! En ik hoop op meer controle dat werkgevers arbeidsbeperkten aannemen en niet de werkpleksubsidie opstrijken tot onze proeftijd afloopt. Wij kunnen vaak hetzelfde werk doen, alleen met meer stapjes!’

Jeffrey, foto CNV. Bovenaan artikel Gert-Jan Ros, foto: Hans Kouwenhoven

Jeffrey (34, Den Haag), werkt voor de gemeente Den Haag, is OR-lid en kaderlid CNV. Verzorgt info Nederlandse Vereniging voor Autisme

‘Participatiewet ervaar ik als stigmatiserende beperking’

‘Ook al val ik nu als voorman in de gemeentelijke boekbinderij voortaan onder de gemeenten-cao, ik blijf mij inzetten voor collega’s met een SW- of ADS-arbeidsovereenkomst. Ik merk weinig empathie bij de Vereniging Nederlandse Gemeenten voor de scheve situatie waarin bijvoorbeeld één baan onder drie cao’s kan vallen, ADS’ers soms honderden euro’s minder verdienen dan SW’ers onder vergelijkbare omstandigheden, of dat SW’ers soms al twintig jaar in de eerste loonschaal vastzitten. De arbeidsvoorwaarden van de twee groepen verschillen qua reiskostenvergoeding, eindejaarsuitkering en individueel keuzebudget. SW’ers en ADS’er lijken misschien op elkaar, maar het maakt uit of je zonder reiskostenvergoeding zelf €80,- voor de tram betaalt van maandelijks €1.400,- óf €900,-. Dat geeft scheve gezichten. Ik weet om te gaan met autisme, mijn “handicap”, want daar zijn trucjes voor. Maar pas sinds de stigmatiserende Participatiewet ervaar ik dat als een beperking. Dat je je binnen de gemeentemuren eerder doelgroep voelt dan collega. De wet veroordeelde me tot beschut productiewerk. Dat is niet participeren maar in hokjes denken.’

Peter Vos (59, Nijverdal), fulltime Buitendienst gemeente Hellendoorn

‘Ik kom op voor minder spraakzame arbeidsbeperkten’

‘Ik leerde voor slager, maar na een motorongeluk op mijn achttiende maakte een verlamde arm dat ambacht onmogelijk. Doorleren ging nog, dus ik haalde via het Arbeidsbureau mijn horecapapieren en middenstandsdiploma. In 1988 kon ik aan de slag bij SW-bedrijf Soweco, een samenwerkingsverband van zes Overijsselse gemeenten. Via de Participatiewet werk ik inmiddels 2,5 jaar voor de gemeente Hellendoorn in de groenvoorziening. Met behoud van de cao SW. Die overstap bevalt prima, inclusief FOTO: ERIC BRINKHORST de kortere lijntjes als er vervangende onderdelen nodig zijn van de dealer. Ik word in november 60 jaar. Dan mag ik vier dagen werken tegen 92,5 procent loon, wat na twee jaar weer 100 procent wordt. Met 64 jaar mag ik naar drie dagen, weer tegen 7,5 procent loonkorting, maar dan permanent. Een mooie cao-deal. Rond de Participatiewet heb ik als CNV-kaderlid aan acties meegedaan. In Apeldoorn, Deventer en in Den Haag, waar ze het allemaal bedacht hebben. Ikzelf heb niet te klagen, maar het gaat ook om arbeidsbeperkten die minder spraakzaam zijn dan ik. Ikzelf kom goed rond, kocht in de ‘goede jaren’ mijn appartement en kan op vakantie. Overmorgen zit ik met mijn vrouw heerlijk een paar dagen in Friesland.’