Pedagogen spreken over het trainen van de teleurstellingsspier bij kinderen: omgaan met tegenslag hoort erbij. Hun advies: wordt vooral geen curling ouder die alle ongemakken voor het kind wegpoetst. Daarmee creëren we persoonlijkheden met een gebrek aan veerkracht en het vermogen ongenoegen te verdragen. Ik geloof dat er nu ook voor ons als volwassenen een periode aanbreekt waarin wij de nodige spierkracht moeten gaan opbouwen. Tegen wil en dank, want weer geen leraar voor de klas vandaag, KPN-monteur voor de internetstoring, verpleegkundige aan het bed van je vader of buschauffeur die je op de plaats van bestemming brengt. We kampen met een gillend tekort aan arbeidskrachten in diverse vitale sectoren. Dat gaat wat met onze zelfbeheersing doen. En daar we toch al Europees kampioen agressie tegen werkenden zijn, houd ik mijn hart vast.
Sinds we vaker met teleurstellende dienstverlening of service worden geconfronteerd door de extreme krapte op de arbeidsmarkt, rijst de vraag: hoe reageer ik als ik me gehinderd of geblokkeerd voel? Wat is dan bij ons de norm? Zullen we een toename zien van agressie-incidenten of trekken we met elkaar de streep? Emotie tonen en kritiek hebben mag, agressie nooit. Ik hoop op het laatste. Zeg altijd nee tegen agressie, meld het en kom als werkgever in actie.