Waardering. ‘Waardebepaling’ volgens de Van Dale. Werkgevers doen dit vaak aan de hand van ervaring, leeftijd en/of netwerk. Past dit nog wel bij deze tijd? Recentelijk startte ik de werving voor mijn team. Ik ontmoette een kandidaat, net afgestudeerd. Haar droom? Ambtenaar worden. Relevante ervaring? Voldoende vlieguren? Nee. Potentie om verschil te maken? Zeker! Haar ongeremde nieuwsgierigheid, steevaste doorzettingsvermogen, energie en eerlijkheid boden direct nieuwe perspectieven. Het sollicitatiegesprek herinnerde mij eraan waarom ik bij de overheid ben gaan werken. Een bijdrage leveren aan maatschappij en leefkwaliteit. Oftewel ‘dienen van het publiek belang'. Maar de publieke taak als collega, medewerker of werkgever dan? Ook daar heeft de overheid een voorbeeldrol.
Waar we de afgelopen jaren geïnvesteerd hebben in onze dienstverlening aan de burger, van multichannel-strategieën tot digitalisering, is onze investering in werkgeverschap – nieuwe generaties aantrekken – achter gebleven. Hoe realistisch is het nog om te verwachten dat de perfecte sollicitant zomaar bij ons op de stoep staat? De tijd dat wij als werkgever achteroverleunend kunnen kiezen uit een stapel brieven is voorbij.