Midden juli vonden er in een week tijd maar liefst drie dodelijke aanslagen op professionals plaats. Nederlands bekendste misdaadverslaggever, een motoragent en een beveiliger van de Parnassiagroep. Daarmee zijn drie beschermers van onze samenleving weggevaagd. De misdaadjournalist die als een ware held de strijd aanbond met onaantastbaren en onuitstaanbaren kreeg terecht veel aandacht in de media. Hij was een bekend en vertrouwd gezicht in bijna al onze huiskamers. Rondom de andere twee dodelijke slachto ers bleef het aanzienlijk stiller. Twee professionals, dienaren van de publieke zaak, die dagelijks bezig waren met het veiliger maken van onze gemeenschap en daarbij grote risico’s liepen op agressie en geweld. Zij hebben hun werk met hun leven moeten bekopen. Ondanks verschillen in mogelijke toedracht zegt het uitblijven van massale verontwaardiging over alle slachto ers iets over onze samenleving.
Vinden wij agressie en geweld tegen professionals voortaan normaal? Denken we door er geen aandacht aan te besteden, dat het agressieprobleem zich vanzelf oplost? Is het te pijnlijk om onder ogen te zien dat we in Nederland achteruit hollen in hoe we met professionals omgaan? Al in 2017 bleek uit onderzoek van de European Working Conditions Survey dat er in Nederland bijna twee keer zoveel sprake is van agressie en ongewenst gedrag tegen werkenden dan in veertien andere Europese lidstaten.
