‘Het zegt iets over het gevoel van deze mensen, die nu al wekenlang elke ochtend vroeg verzamelen op de parkeerplaats’, zegt CNV Vakmensen-bestuurder Hank Oomkes. ‘Je moet je realiseren dat niet werken ze bakken met geld kost. De werkgever hoeft stakingsdagen immers niet door te betalen. Uiteraard ontvangen de leden van vakbonden wel een stakingsuitkering, maar die ligt in de meeste gevallen een stuk lager. Veel mensen lopen al vele honderden euro’s mis, sommige al duizend.’
Het gaat ook om opeenstapeling van historie
Het gaat de stakers volgens Oomkes bovendien al lang niet meer alleen om een fatsoenlijke salarisverhoging. ‘Tuurlijk willen ze graag 10% salarisverhoging voor koopkrachtbehoud, terwijl Forbo niet verder gaat dan 8’, zegt hij. ‘Maar het gaat ook om een opeenstapeling van historie. De bezetting van de ploegen is al tijden ondermaats, wat veel werkdruk oplevert. Bovendien komen en gaan uitzendkrachten die steeds weer opnieuw ingewerkt moeten worden. In de douches staat al tijden schimmel, waar niks aan gedaan wordt. En ga zo maar door. Keer op keer belooft de werkgever er wat aan te doen, maar het gebeurt niet. Het vertrouwen is helemaal weg. Als klap op de vuurpijl weigert het bedrijf nu al weken een fatsoenlijke loonsverhoging. Dat is echt de druppel. De emmer van de medewerkers loopt over.’
Iets van beweging, maar eerst zien, dan geloven
Hoewel de directie de staking in eerste instantie wel leek te geloven en rustig wachtte tot de bui zou overwaaien, merkt Oomkes dat er eindelijk wat beweging is. ‘Klanten lopen weg. Ze weten dat er wat moet gebeuren. Deze week kwam voor het eerst iemand van het bedrijf naar de stakers op de parkeerplaats toe om met ze te praten. Er zijn wat toezeggingen gedaan. En Forbo is in zijn loonbod een heel klein beetje opgeschoven. Maar het is nog lang niet genoeg. Bovendien merk je dat de mensen het nog lang niet vertrouwen. Ze hebben zoiets van: eerst zien, dan geloven.’
De directie is aan zet
Het liefst wil CNV Vakmensen de directie een eerlijke kans geven en zo snel mogelijk weer om tafel met de vloerenproducent. ‘Maar dan moet er wel wat liggen om over te praten’, zegt Oomkes voor de zoveelste keer. ‘Dus de directie is aan zet. En zoals uit de uitslag van de stemming blijkt; de leden zijn bereid door te gaan met hun acties, ook al kost het ze veel geld. Zo diep zit de pijn. Hopelijk ziet de directie dat ook en doet het er nu eindelijk echt wat aan.’
