Kaderleden weten welke acties het meest effectief zijn

Alptekin werkt al meer dan 10 jaar bij NS. Hij is medewerker Veiligheid & Service, zit in de OR en in de COR. Ike is al meer dan 20 jaar cao-onderhandelaar namens het CNV en gepokt en gemazeld door de actietrajecten die ze in die tijd in gang zette en begeleidde.

Samen optrekken

Ze zagen allebei dat NS het cao-overleg dit jaar willens en wetens op niets liet uitlopen. Tijdens driekwartvergaderingen bedachten bestuurders, kaderleden en overige leden samen wat de volgende stap zou zijn. ‘Iedereen was voor het voeren van actie’, zegt Ike. ‘Als gevolg van de opstelling van NS in het voortraject, werd zelfs meteen voor stakingen gestemd en niet voor ludieke acties. De kaderleden gaven bovendien aan dat het belangrijk was om samen met de andere bonden op te trekken om sterk te staan. Dat hebben we zeer ter harte genomen.’

Climax

‘Bij het bedenken van acties moet je rekening houden met de elementen die elke sector uniek maken’, zegt Alptekin. ‘Kaderleden kennen die als geen ander en weten dus vaak welk soort acties het meest effectief zijn.’
Bij NS kwam het erop neer dat er een opbouw in de stakingen moest zitten. Dus regionaal beginnen, met Utrecht als laatst. Alptekin: ‘Bij ons weet je dat Utrecht platleggen betekent dat heel Nederland plat ligt. Je werkt dus toe naar een climax in de vorm van een landelijke staking. Daar hebben we goed over nagedacht en dat hebben we gezamenlijk gedaan. Ik denk dat dat ook de kracht van onze acties was. Goed overleg tussen de bestuurders en kaderleden van alle bonden. Onze CNV bestuurders wisten precies wat het geluid van ons als CNV kaderleden was en namen dat mee naar het overleg met de andere bonden.’

Soorten en maten

Vastgelopen cao-overleggen resulteren vaak in acties of stakingen. Maar wat betekent dat voor de andere kaderleden? Die heb je immers in allerlei functies, soorten en maten. Volgens Ike kwam het er bij NS op neer dat ze eigenlijk allemaal werden opgetrommeld. ‘Maar wel iedereen in zijn eigen kracht’, voegt ze daaraan toe.
Zo zaten er tijdens de stakingen kaderleden op het actiecentrum telefoontjes te beantwoorden. Anderen hielpen met het uitdelen van actiemateriaal op de stakingslocaties. En weer anderen zorgden voor een goede logistiek. ‘Wat ik heel mooi en bijzonder vind is dat kaderleden tijdens acties vaak hun eigen rol pakken’, zegt Ike. ‘Bij NS ging dat heel organisch. Iedereen deed waar hij zelf goed in was. Het wees zich vanzelf.’

Zeepkist

Zo gaat het Alptekin makkelijk af anderen inhoudelijk te woord te staan en zijn collega’s toe te spreken. ‘Ik praatte met de pers, ik stuurde tweets, verspreidde filmpjes en ik sprak mijn collega’s toe vanaf de zeepkist’, zegt hij. ‘Dat was mijn rol en die paste mij goed. Net zoals er iemand moet zijn die met de bestuurder aan de overlegtafel kan zitten, iemand die kan helpen onderhandelen, enzovoorts’
Ike weet hoe belangrijk het is kaderleden zoals Alptekin te hebben. ‘Hij weet zijn collega’s te raken als hij op zo’n zeepkist staat’, zegt ze. ‘Hij weet wat er leeft bij die mensen en dat kan hij uitdragen. Hij was als vooruitgeschoven post van het CNV heel waardevol. Maar al die andere kaderleden zijn net zo belangrijk. Zonder hen kom je niet tot een succesvol resultaat.’