‘Ik ben niet aangenomen om de hele dag koffie te halen’

‘Ik studeer Expert IT Systems and Devices op het Technova College in Ede. Dat is mbo niveau 4. In Jip en Janneke-taal betekent dat dat ik leer voor het ondersteunen van gebruikers, het opzetten of bouwen van een netwerk, zorgen dat de Wifi het doet, dat soort dingen. Dus alles wat te maken heeft met de ondersteuning op ICT-gebied.

Vorig jaar heb ik voor mijn studie een half jaar stage gelopen bij een klein consultancybureau in Zeist. Ik werkte daar fulltime en kreeg daar 350 euro per maand voor. Dat was in ieder geval beter dan andere stagevergoedingen die ik voorbij zag komen. Ergens anders kreeg ik een vergoeding van 300 euro aangeboden. Daarnaast had ik ook veel vrijheid als het ging om ICT-taken. Dus om die reden en omdat het werk bij het IT-consultancybureau interessanter leek, besloot ik daarvoor te kiezen. Gelukkig woon ik nog thuis en heb ik DUO, dus mijn kosten zijn minimaal. Maar mijn bijbaantje in het weekend had ik wel nodig.

Koffiegrapjes

Half november vorig jaar begon ik met mijn stage in Zeist. De eerste dag ging goed, maar ik kreeg vaak de vraag van collega’s of ik koffie wilde halen. Dat gebeurde wel 3 of 4 keer. Ik vond dat te veel. Daar was ik niet voor aangenomen. Dus de volgende dag zei ik tegen de collega’s dat ik voor mezelf koffie zou halen en dat ik best een keertje ook voor hen iets wilde meenemen. Maar niet meer zo vaak als de dag ervoor.
Op mijn derde stagedag was er even geen toezicht. De eigenaar en de manager waren allebei niet aanwezig. En toen hebben de 2 collega’s die mij eerder zo vaak vroegen koffie te halen, een uur lang grappen daarover gemaakt. “Hé, wil je even koffie halen?” “Haal jij koffie?” “Ja, wil jij even koffie halen?” Ze probeerden me uit m’n tent te lokken.

Uiteindelijk had ik er genoeg van en ben ik naar m’n stagebegeleider gegaan. Ik heb hem gezegd dat het nu klaar moest zijn. Ik wilde dit niet meer. Ook mijn docent heb ik ingelicht. Er zijn toen wat gesprekken geweest tussen mijn docent, stageplek en ikzelf. Ik had de keuze om te stoppen met mijn stage, of ik kon doorgaan, maar dan wel na een gesprek met de betrokken collega’s. Ik koos voor het laatste. Ik wilde me niet weg laten sturen door die koffiegrapjes. We zijn toen naar de collega’s toe gelopen en daar heb ik samen met de manager en eigenaar uitgelegd dat het moest stoppen. Dat het niet leuk was.

Denigrerend

Daarna gebeurde er iets anders. Tijdens een stagedag, rond een uur of 17.00 had ik wat honger. Dit was een half uur voordat ik klaar was. Omdat ik nog pauzetijd over had, drukte ik op mijn telefoon de knop Do No Disturb in, zodat ik niet gebeld kon worden en even rustig kon eten. Iedereen ziet dan ook in het systeem dat ik die knop heb ingedrukt. Een van de collega’s van de koffiegrapjes zei toen dat het niet de bedoeling was dat ik die knop zou indrukken als ik ging eten. Toen hij met de andere collega even later terugkwam van een sigaretje roken, zeiden ze heel denigrerend “vieze DND-sluiper” tegen me. Laat maar waaien, dacht ik. Ik wil nu gewoon even eten. Maar natuurlijk deed het wel iets met me.

En zo gebeurde er elke keer wel iets wat heel denigrerend overkwam, iets wat niet hoort bij collega’s onderling. En altijd met een rol voor die twee.

Geen afscheid

Ik kon goed terecht bij mijn begeleider op de stageplek, maar hij liet zich wel meetrekken door de koffiegrapcollega’s. Hij was zelf ook vrij nieuw. Hij werkte er nog maar net een maand voordat ik kwam. Ik denk dat hij meedeed met die grapjes om er een beetje bij te horen. Ik vond dat niet heel professioneel.

Aan het einde van mijn stage was er nog even sprake van dat ik langer zou blijven omdat ze hulp nodig hadden en ik op deze manier wat extra kon verdienen. Maar het loonvoorstel waarmee ze kwamen was zo laag, dat ik dat weigerde. Ik deed een tegenvoorstel. Telefonisch lieten ze me weten daar niet mee akkoord te gaan. Dat was het laatste contact. Tot op de dag van vandaag heb ik niets meer van ze gehoord. Er is geen afscheid geweest en ik heb geen cadeaubon ontvangen, zoals andere stagiairs. Dat vond ik vrij apart. Wat mij betreft hadden ze het ook op een andere manier aan kunnen pakken. Ik vind het nu belangrijk om mijn verhaal te delen, zodat jongeren weten hoe belangrijk het is om een goede stageplek uit te zoeken.’