Een nieuwe ramp volgt in slow-motion
Alie heeft een hersenbloeding. Ze ligt bijna een week in coma. Maar als ze weer wakker wordt en begint te herstellen, gaat het snel. In september gaat het echter weer mis. De ramp voltrekt zich nu bijna in slow-motion. ‘Kijk eens wat mijn arm raar doet’, grinnikt Alie vlak voordat ze naar bed wil gaan. Eddy vertrouwt het niet. Als ze aankomen bij de eerste hulp, kan ze al niet goed meer praten.
Er is blijvende hersenschade
De gevolgen van dit herseninfarct zijn veel erger dan die van de hersenbloeding. ‘Het brein van Alie kon je vergelijken met een gecrashte computer. Haar harde schijf was zo goed als leeg.’ Ze gaat naar een revalidatiecentrum en leert weer veel. Maar na een aantal maanden is duidelijk dat er forse, blijvende hersenschade is.
Eddy is de vrouw kwijt die hij had
Daar komt Eddy echt achter als zijn vrouw weer thuiskomt. Hij moet alle zeilen bijzetten. Hij werkt, poetst, praat, kookt, verzorgt, rijdt, regelt én rouwt. Het wordt steeds duidelijker dat Eddy de vrouw kwijt is die hij had. Haar persoonlijkheid is veranderd. Daarnaast is ze snel overprikkeld en heeft ze geen rem op haar doen en laten. ‘Alie kan wel een poosje alleen zijn, maar niet een hele dag. Ze heeft intensieve zorg nodig. Bovendien is ze zo druk en bezig dat er wel 36 uur in een dag lijken te zitten als je een dag voor haar zorgt.’
Eddy valt af en toe uit naar collega’s
Eddy: ‘Het is overleven. Altijd maar watertrappelen om de kop boven water te houden.’ Dat heeft zijn weerslag op het werk. Hij valt af en toe uit naar collega’s. ‘Mijn werk zelf heeft er niet onder geleden, maar het was terecht dat collega’s af en toe zeiden als ik uit mijn slof schoot: “Dat was niet zo netjes, hé?” Dan boog ik weer het hoofd. Gelukkig begrepen veel collega’s het, want ik was open over wat er bij mij thuis speelde.’
Weinig support van leidinggevende
Van zijn directe leidinggevende bij Securitas krijgt Eddy weinig support. ‘Het verschil met Scania waar ik vast gedetacheerd ben, is enorm. Bij Scania is interesse hoe het met Alie en met mij gaat. Af en toe is er een mooie bos bloemen om betrokkenheid te tonen.’ Zijn eigen werkgever doet daar niet aan. Er is aanvankelijk weinig flexibiliteit om mee te denken en zijn leidinggevende zegt dat hij pas een beroep mag doen op zorgverlof als hij zijn vakantiedagen heeft verbruikt.
Zware combinatie van werk en zorgtaken
Eddy is bang dat hij gaat omvallen door de combinatie van werk en zorgtaken. De bedrijfsarts adviseert hem om te vragen om een vast werkrooster. Na herhaaldelijk aandringen van ook de bedrijfsarts krijgt hij dat. ‘Dat maakte het inplannen van de dagelijkse zorg van thuisbegeleiding, buren en familieleden eenvoudiger. Nadeel was dat ik altijd bezig was. Met mijn werk óf met de zorg voor Alie. Als ik een late dienst had stond ik ’s ochtends vroeg te koken. Medische afspraken voor Alie maakte ik in mijn vrije tijd.’
Lopen op het randje
Eddy is blij met zijn werk. Het geeft afleiding en structuur. Bovendien heeft hij het geld nodig. Maar hij loopt eigenlijk altijd op het randje. ‘De collega’s hebben veel van me moeten verdragen. Maar ze wisten dat ik het thuis zwaar had. Ik deed wat ik kon. Alie kon het ook niet helpen. “Maar jij ook niet, Eddy”, zei onze thuisbegeleider eens tegen me. Dat was fijn om te horen.
De zorg is moeilijk vol te houden
Sinds eind vorig jaar woont Alie in een instelling. ‘Dat is een verschrikkelijk zware beslissing geweest, waar ik lang over heb gedaan. Maar de zorg werd steeds moeilijker vol te houden, vooral toen mijn zoon ook uit huis ging. Ik kon nooit een keertje weg of iets voor mezelf doen. Had steeds meer moeite om mijn werk, het huishouden en de zorg en afspraken rond Alie rond te krijgen.’
