Wat gaf de doorslag om te staken?
'De onredelijkheid van de werkgevers om te komen tot een oplossing. Dat alles draait om geld, geld, geld. Het is van de zotte: geen tijd hebben om in de spiegels te kijken of een oudere passagier zijn zitplaats heeft bereikt. Of om een minder valide passagier te helpen. Deed ik het wel, dan had ik geen tijd om te pauzeren.
Vooral dus vanwege de krankzinnige werkdruk. Dat stond op plaats 1 tot en met 5. Dan pas kwam het salaris. Zonder twijfel. Geld is belangrijk maar het plezier om je werk te kunnen doen zoals het hoort, is veel belangrijker. Ik wil de tijd hebben om iemand te helpen die de bus niet goed inkomt.'
Wat heeft deze staking je gekost?
'Een paar honderd euro.'
Hoe reageerde je omgeving?
'Alleen de mensen die totaal afhankelijk zijn van de bus begrepen soms niet waarom wij staakten. Verder bijna iedereen. Vooral als ik uitlegde dat ik 4 uur achter elkaar op de bus zat zonder mijn benen te kunnen strekken. Dat ik een broodje achter het stuur at. Dat ik geen tijd had om mensen die minder goed ter been zijn te helpen. "Succes met de stakingen!" zeiden ze dan.'
