‘Zo’n tien tot vijftien keer per dag heb ik een opvlieger. Van het ene op het andere moment krijg ik het bloedheet, en het zweet gutst van mijn hoofd en lijf. Als ik net een klant help, voel ik me flink ongemakkelijk. Ik ben ook altijd bang dat klanten en collega’s me in de loop van de dag gaan ruiken.’
Herkenning
‘De wat oudere dames vragen weleens of ik een opvlieger heb. Zij herkennen het blijkbaar. Sommige klanten beginnen over hun eigen ervaringen met de overgang te vertellen. Dat vind ik fijn, want het leidt de aandacht van mij af.’
In de koelcel
‘Een collega van mijn leeftijd neemt soms een klant van me over als ze ziet dat ik weer zo’n knalrood hoofd krijg. “Ga maar gauw in de koelcel zitten”, zegt ze dan. Dat doe ik ook echt. Mijn jongere collega’s ─ allemaal vrouwen ─ bieden dat nooit aan; ze hebben volgens mij geen idee wat mij precies overkomt.’
Drijfnat wakker
‘De opvliegers gaan ’s nachts door. Meerdere keren word ik drijfnat wakker. Dan zit ik weer klaarwakker aan de keukentafel, terwijl ik het verschrikkelijk warm heb. De laatste anderhalf jaar functioneer ik op maar een paar uur slaap per nacht.’
Energie op
‘Op mijn werk moet ik de hele dag staan, lopen en zwaar tillen. Maar door dat slechte slapen is mijn energie ’s middags tegen een uur of drie wel op. Dan zeg ik tegen mijn collega’s dat ik de planten en bloemen buiten recht ga zetten. Even een frisse neus halen! Mijn collega’s vinden het prima, maar ik laat het zware werk dan wel aan hen over. Dat is eigenlijk niks voor mij. Vóór de overgang was ik altijd degene die zei: ik loop wel even, of: laat mij maar tillen.’
Stemmingswisselingen
‘Stemmingswisselingen heb ik ook. Zomaar ineens word ik heel verdrietig, chagrijnig of kwaad. Ik heb me zelfs een paar keer op een klant afgereageerd. Ik had bijvoorbeeld een boeket samengesteld, en de klant vond dat die ene bloem toch beter op een andere plek paste. Ineens hoorde ik mezelf zeggen: ‘Als jij denkt dat je het beter kunt, doe je het toch lekker zelf?’ Het was eruit voor ik er erg in had.’
Weinig belangstelling
‘Mijn werkgever is een man, ouder dan ik. Natuurlijk spreekt hij me op zo’n moment aan op mijn gedrag. Dat is ook terecht. Maar hij kent me al lang en weet dat ik eerder juist altijd vriendelijk en geduldig was. Toch heeft hij nooit gevraagd waar mijn boosheid vandaan komt. Ook als ik een opvlieger heb, toont hij weinig belangstelling. ‘Mijn vrouw had daar weinig last van’, zegt hij weleens. Dat klinkt voor mij als: je stelt je aan. Door die houding vertel ik maar niet dat ik zo weinig slaap en erg moe ben. Soms voel ik me heel alleen met mijn klachten.’
*) Om privacyredenen is Annet niet degene die is afgebeeld op de foto. Ook is haar voornaam veranderd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
