‘Regelmatig vergader ik met zes mannen. In het begin zei ik niks als ik een opvlieger had. Ik hoopte dat niemand het merkte. Wanneer je ineens rode wangen hebt en drijfnat van het zweet bent, zie je eruit alsof je je jezelf niet onder controle hebt. Onzeker en hulpeloos, terwijl ik dat niet ben.’
Niet meer meetellen
‘Wat ook meespeelde: ik schaamde me omdat ik een oudere vrouw was geworden. Dat klinkt misschien vreemd, maar vrouwen zijn grootgebracht met idee dat ze er jong, fris en fruitig uit moeten zien. Overgangsklachten geven je het gevoel dat je niet meer meetelt, ook op de werkvloer.’
Weggemoffeld ding
‘Later werd ik juist heel open over mijn opvliegers. Daarvoor moest ik eerst accepteren dat ik inderdaad een oudere vrouw was geworden. Nou en? Dat maakt mij toch niet minder waard? Ik begon me ook boos te maken over het feit dat de overgang zo’n weggemoffeld ding is. Daar wilde ik niet meer aan meedoen.’
Raam open
‘Vanaf dat moment zei ik gewoon: ‘Ik heb een opvlieger, wie zet het raam even open?’ Sommige collega’s deden dat al uit zichzelf als ze zagen dat ik rood aanliep. Of ze begonnen me koelte toe te wuiven. Maar er waren ook ‘taboemannen’, die nog net niet met hun ogen begonnen te rollen.’
Opzien tegen werk
‘Een paar jaar na de start van de opvliegers, kreeg ik last van psychische klachten. Ik was er heel slecht aan toe. Ik begon enorm tegen mijn werk op te zien en verstopte me door langer in bed te blijven. Uiteindelijk sleepte ik me wel naar het werk, maar de overgave was weg. Met mijn collega’s praatte ik er niet over, omdat ik zelf niet begreep waarom ik me zo afschuwelijk voelde.’
Snel naar huis
‘Als je inzet minder is, word je ook minder bij allerlei zaken betrokken. Voorheen zat ik vol ideeën en wilde ik alles zo perfect mogelijk doen. Nu deed ik wat noodzakelijk was, om zo snel mogelijk weer naar huis te gaan. Dat merkten mijn collega’s ook. Ze deden daarom niet vaak meer een beroep op mij voor advies of ideeën. Ik voelde dat ik de grip op mijn werk verloor.’
Herkenning
‘De huisarts schreef mij allerlei medicijnen voor, maar aan de overgang dacht ze niet. Ik ook niet, tot ik anderhalf jaar geleden dagvoorzitter was op een congres over de overgang. Ik vond daar zoveel herkenning! Ineens realiseerde ik me dat dat ellendige gevoel dáár misschien vandaan kwam.’
Op volle kracht
‘Ik ben onder behandeling gekomen van de gynaecoloog die op dat congres was. Zij heeft me hormoonpleisters voorgeschreven en die zijn mijn redmiddel geweest. Al na twee weken voelde ik me weer de oude. De opvliegers en depressieve klachten zijn verdwenen. Ik ben helemaal terug en werk weer op volle kracht. Ik ben heel blij, maar tegelijkertijd is het jammer dat ik zo lang met mijn klachten heb moeten rondlopen.’
