Je lijf liegt nooit

Mijn afgelopen jaar was heftig. Met twee parttime banen kreeg ik een burn-out: door veel stress, een dubbele nekhernia en oncontroleerbare bloedsuikers kwam ik thuis te zitten. Er volgde een verhuizing, een ontslag en een echtscheiding. Al langere tijd riep mijn lichaam steeds harder: NEE! Nu, een jaar later, kan ik bijna niet begrijpen hoe ik alle signalen zo heb kunnen negeren. Toch vond mijn hoofd dat ik niet kon stoppen. Mijn collega’s, man, kinderen, vrienden: iedereen rekenden op me. En nu wilde mijn lijf ook nog niet meewerken. Mijn drukke gezin, diabetes en werk vroegen veel. Maar wie het allermeest van mij vroeg, was ik zelf. Dat nare stemmetje in mijn hoofd dat bleef knagen dat het niet goed genoeg is. Dat ik pas mocht ontspannen en genieten als ik eerst alles helemaal alleen perfect voor elkaar had. En als dat niet lukte, dan deugde ik nergens voor. We leren al jong dat dingen moeten, ook als dat niet goed voelt. Gevoelens als angst, verdriet en woede leren we onderdrukken en negeren. Vrolijk en sterk zijn wordt veel meer gewaardeerd, net als je zelfstandig redden zonder hulp. Kom op, even doorzetten, anders kom je ‘er’ niet.

Zo Oost-Indisch doof was ik, dat ik pas toen mijn lijf moord en brand schreeuwde, bereid was om daar opnieuw naar te luisteren. Gelukkig mocht ik daar hulp bij krijgen. Yoga, een ademcoach, meditatie apps, een haptonoom, ik heb ze allemaal nodig gehad om – in plaats van naar de irrationele doelen in mijn hoofd - weer te leren luisteren naar de signalen van mijn lichaam. Dat gaat nog met vallen en opstaan. Mijn hoofd kan zo doordrammen over wat ik allemaal moet en mij veroordelen als dat niet is gelukt. Daar naar luisteren gaat vrijwel automatisch, met alle stress van dien. Maar achteraf bekeken vertelt mijn hoofd vaak een heleboel bullshit.

Ik probeer het nu dus anders te doen. Elke dag neem ik tijd om te bewegen en om bewust te voelen: wat heeft mijn lichaam nu nodig? Als mijn hoofd me in de stress jaagt, weet ik steeds vaker hoe ik mezelf weer terug kan brengen naar ontspanning. Het lukt, stapje voor stapje. Mijn lichaam herstelt, ik krijg meer focus en vertrouwen. Ik voel weer, sterker nog: zo goed als ik me nu soms voel heb ik me in jáááren niet gevoeld. En als ik blijf luisteren naar wat het nodig heeft wordt het nog veel beter, want: je lijf liegt nooit.