Long Covid was nog niet bekend, maar de klachten bij Rita stapelden zich op. Pijn, zenuwpijn, vermoeidheid. Iedere klacht leidde tot een afzonderlijk onderzoek. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Haar man ging noodgedwongen vervroegd met pensioen om haar naar de ziekenhuizen te kunnen begeleiden. Ze reden duizenden kilometers naar verschillende ziekenhuizen. Rita’s huisarts vermoede dat de klachten samenhingen met haar corona-besmetting. Een arts infectieziekten bevestigde dit. ‘Aan de ene kant is het ellendig en eng, want over de ziekte is nog heel veel onbekend. Maar het is wel fijner dan helemaal niet weten wat de klachten veroorzaakt.’
Het leven staat stil
En ook nu, gaat het nog altijd niet goed met Rita. Draaide ze haar hand vroeger niet om voor werkdagen van 10 uur, daarna eten met vrienden of sporten – nu is het leven letterlijk stilgevallen voor Rita. Gevoelig voor prikkels, hoge tonen. Een gesprek van langer dan tien minuten is te intensief. Van beweging moet ze letterlijk dagenlang bijkomen. Elke vorm van bezoek kost bergen energie. ‘En als ik 200 meter loop, voelen mijn benen verzuurd.’
Weinig begrip
In haar omgeving vindt Rita weinig begrip voor wat haar overkomt. ‘Voor een deel is dat logisch. Want ze zien me niet op de momenten dat het niet goed gaat, dan blijf ik weg. En als ze me wel zien, is dat kort. Na twee uurtjes ben ik weer weg. Ook dan zien ze niet hoe slecht het op die momenten eigenlijk met mij gaat – dat ik daar dagen van moet bijkomen. Ze proberen het wel, maar écht begrijpen doen ze het niet.’ In het algemeen snappen mensen niet hoe riskant het is om nieuwe infecties op te lopen. Iedere nieuwe covid infectie geeft kans op nieuwe klachten.
Geen uitzicht op hulp
Nu Rita wéét dat haar klachten het gevolg zijn van Long Covid, heeft ze iets meer duidelijkheid, maar ook een boel vragen. ‘Nog steeds weet je niet waar je aan toe bent. Wordt het ooit beter? Komt er misschien iets voor? Ik blijf natuurlijk hopen op duidelijkheid. Maar van de expertisecentra Long Covid durf ik niet veel te verwachten, want wanneer kom ik in aanmerking? Er zijn zo veel long covidpatiënten die allemaal hulp willen – dat kan lang duren voor ik aan de beurt ben. Ondertussen kom ik niet veel verder.’
Financiële zorgen
Rita’s man Kees luistert mee en neemt de telefoon over als het voor haar te veel wordt. Hij wil graag kwijt hoe pijnlijk ze waren getroffen door de plannen van de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Van Hijum om de WIA te beperken van 75 naar 70 procent van het laatst verdiende inkomen. ‘Schandalig. We moeten al enorm inleveren. Voor de medicatie moeten we in een paar weken het hele eigen risico van de zorgverzekering uitgeven. En veel medicatie is nog niet eens zo ver dat de verzekeraars het vergoeden. Dus dat moeten we ook zelf betalen. De inflatie is hoog, we hebben veel last van alle stijgende prijzen. Hogere huur. Duurdere energie… Dan is die vijf procent extra inleveren op een lagere WIA opnieuw een belangrijke knauw!’
Minder contact met collega’s
Ook oud-minister Kuipers hoeft bij het stel niet te rekenen op een warm onthaal. ‘Die is als minister 180 graden gedraaid en heeft de patiënten keihard laten vallen. En toen kwam er gelukkig een uitkering maar die dekt bij lange niet het leed. En die minister die het stelsel van het UWV wil hervormen, die neemt grote koopkracht maatregelen maar laat de voordelen daarvan bij de hoogste inkomensgroepen terechtkomen!’
Over haar eigen werkgever geen kwaad woord. Die nam voorzorgmaatregelen en ging correct om met Rita’s ziekte. Maar het contact met collega’s verwaterde en werd steeds minder. ‘Nu zie ik ze haast nooit meer.’
*Om de privacy van de verteller te waarborgen wordt de volledige naam niet vermeld in het verhaal. Deze is wel bekend bij de redactie van CNV.