Vorige maand was ik noodgedwongen te gast op de Spoedeisende Hulp van het Deventer Ziekenhuis. Onze jongste dochter Isa-Beau (8) was met haar nieuwe mountainbike gevallen en de pijn in haar pols werd steeds heftiger. Een foto gaf een breuk aan en haar pols moest in het gips. Opeens waren we zorgconsumenten en stapten we in het systeem. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat de kwaliteit van de relatie tussen mensen de kwaliteit van de zorg bepaalt. Ik zag die avond mensen die de kracht van de relatie als geen ander begrijpen én toepassen. Met een enorme glimlach stelden ze patiënten op hun gemak en voerden tegelijkertijd hun werk uit.
Ik werd reuze nieuwsgierig naar hun geheim en greep de kans voor wat antropologisch onderzoek. Participerende observatie pur sang. De eerste verpleegkundige gaf aan de dynamiek van de afdeling fijn te vinden, omdat ze nooit weet wat er gaat gebeuren. En ook dat het effect van haar aanwezigheid als verpleegkundige al zoveel kan doen voor de patiënt die gillend van pijn en angst wordt binnengebracht.