Liefdewerk

Mandy Jacobs is verzorgende IG, adhd-coach, en ambtelijk secretaris van het Christelijke Sociaal Congres, een platform vancirca 45 maatschappelijke organisaties, waaronder CNV

Vond je het ook zo lastig op welke partij je moest stemmen op 22 november? Zelfs in de verkiezingsprogramma’s van de belangrijkste partijen vond ik ze niet terug: de voorstellen om meer mensen, meer arbeidsplezier en de menselijke maat terug te krijgen in de zorg. De langdurige zorg is daarbij helemaal het ondergeschoven kindje. Intussen gaat het aantal chronische zorgcliënten nog jarenlang toenemen. Het is hoog tijd voor verzorgenden om op te staan. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de meest kwetsbaren in onze samenleving, die zij liefdevol verzorgen.

Ons belangrijke werk wordt nog steeds voor lief genomen. Hoe dat is ontstaan? Zorg voor chronisch (geestes)zieken, gehandicapten en ouderen begon ooit als liefdewerk, een roeping van nonnen. Zij dienden God goed als hun volledige toewijding lag bij hun liefdewerk en ze zichzelf wegcijferden in een ijzeren discipline. Of de maatschappij hen waardeerde was onbelangrijk, voor hun levensonderhoud werd gezorgd. Hun beloning was een plekje in de Hemel.

Nederland moet wakker geschud: zonder ons geen verzorgingsstaat

Mandy Jacobs

De langdurige zorg van vandaag is compleet anders georganiseerd, maar als je oplet is jezelf wegcijferen nog steeds deel van de cultuur. Als zorgwerkers hebben we een groot hart. We willen het leven van anderen draaglijker maken. We hebben veel over voor persoonlijke waardering. Ook privé zorgen we daarom veel voor anderen, meer dan de rest van de beroepsbevolking. Het plan is nu om het personeelstekort op te lossen door parttimers meer te laten werken. Leuk bedacht, maar hoe gaat het dan met die mantelzorg? We zitten inmiddels zo knel door alle regels en krapte, dat niet alleen wij, maar ook onze cliënten er op veel plekken onder lijden. En in een tijd waarin veel politici vooral luisteren naar geld en macht, gaat dat niet zomaar veranderen.

Tot wij massaal "Stop!" roepen en ons hartzeer uitschreeuwen: we kunnen niet meer, we willen dit niet meer, niet zonder de menselijke maat. Nederland moet worden wakker geschud: zonder ons is er geen verzorgingsstaat. Daarmee laten we onze cliënten niet in de steek, we bewijzen ze juist een grote dienst. Met onze noodkreet kunnen we zorgen dat beloften op papier ook werkelijkheid worden. Elke dag. Met meer tijd en meer aandacht voor de levens van de kwetsbare mensen die wij proberen te dienen met liefdevolle zorg. Dat is ónze macht!