‘In de beleving van veel werknemers wordt er almaar niets gedaan aan de hoge werkdruk’, zegt cao-onderhandelaar Albert Spieseke. Hij wijst op de veranderde inhoud van het werk dat meer protocollering en verantwoordelijkheden met zich meebrengt, op de zwaardere arbeidsomstandigheden waardoor apothekersassistenten (en echt niet alleen door corona) steeds meer verbale agressie aan de balie ervaren en de verruimde openingstijden, een wens van verzekeraars, die de werk-privébalans negatief beïnvloeden. ‘De werkdruk wordt zowel mentaal als fysiek gevoeld. Er is behoefte aan voorzieningen om gezond het pensioen te halen, zoals die al te vinden zijn in andere cao’s.’
Achtergesteld
Spieseke stipt ook de onvrede over de salarisontwikkeling van de afgelopen jaren aan. ‘Men kijkt teleurgesteld terug op de afgelopen periode zonder cao-verhoging en een minieme verhoging zonder terugwerkende kracht. Met de uitleg van de werkgevers dat dit aan de verzekeraars te wijten is, nemen veel mensen geen genoegen. Men vraagt zich af of de apothekers zich wel stevig genoeg opstellen in de onderhandelingen met de verzekeraars. Tegelijkertijd zien de apotheekmedewerkers dat in andere zorgsectoren betere cao’s worden afgesloten en er ook anderszins meer waardering lijkt te bestaan. Denk aan de zorgbonus!. Dit maakt dat men zich achtergesteld voelt.’
Hoe verder?
‘De afwijzing van het eindbod komt mede voort uit een al veel langer bestaand gevoel van gebrek aan waardering’, weet Spieseke.’Ik heb de werkgevers opgeroepen om zich dit aan te trekken en te komen met een hernieuwd bod. Op 24 januari horen we of zij hieraan gehoor geven. Als dat niet het geval is, dan zal er gekeken moeten worden naar andere middelen die laten zien dat het ons ernst is.’
