Medewerkers van de acht universitaire ziekenhuizen in Nederland bereiden een nieuwe actiedag voor op donderdag 25 november 2021. Ze voeren dan een zondagsdienst. Dat betekent dat ze op een doordeweekse dag werken alsof het zondag is. Alle planbare zorg vervalt dus en alleen spoedzorg gaat door. Daaronder vallen ook alle patiënten met Covid-19.
Op 26 oktober en 28 september legden umc-medewerkers hun werk ook al neer. Na de laatste stakingsdag heeft de NFU alle vakbonden uitgenodigd opnieuw in gesprek te gaan, maar dan alleen over de €675 miljoen die het kabinet extra heeft vrijgemaakt voor zorgsalarissen, waarvan €60 miljoen bestemd is voor de 80.000 umc-medewerkers. ‘Dat lijkt veel, maar omgerekend zouden medewerkers over een periode van drie jaar dan nog steeds een loonsverhoging onder inflatieniveau aangeboden krijgen’, aldus Merlijn. ‘Wij zijn dus best bereid te praten, maar dan niet alleen hierover. Nu het aantal coronabesmettingen oploopt, neemt de werkdruk alleen maar verder toe. Daar moet een oplossing voor komen.’
Teleurstellend
Volgens onderhandelaar Brigitte Sprokholt van FBZ hebben umc-werknemers tijdens de twee actiedagen in september en oktober heel duidelijk gemaakt wat ze willen. ‘Naast afspraken over een fatsoenlijke loonsverhoging willen ze ook concrete afspraken over het verlagen van de werkdruk, zoals aangepaste roosters en vergoedingen voor extra gedraaide diensten. Daarnaast eisen ze goede afspraken over scholing en duurzame inzetbaarheid. Dat nog steeds geen gehoor is gegeven aan die wensen, vinden we teleurstellend.’
Onderhandelaar Aaldert Mellema van CNV Zorg & Welzijn beaamt dat. ‘Het eindbod van de NFU is nu maar ondertekend door één vakbond (NU’91), terwijl vijf partijen aan deze cao-tafel zitten. Als vier van de vijf bonden "nee" zeggen tegen deze cao, kun je dat signaal in onze ogen niet blijven negeren.’
Signaal
Caroline van den Brekel, directeur van LAD, de vakbond die artsen vertegenwoordigt, realiseert zich dat de timing voor harde acties ronduit vervelend is, maar zegt dat de actiedag juist daarom nodig is als werkgevers niet over de brug komen. ‘Werknemers in de zorg willen patiënten niet teleurstellen, maar omgekeerd geldt dat als ze nu geen signaal afgeven, ze vastzitten aan een cao die in geen enkel opzicht een verbetering biedt. Juist vanwege de toenemende werkdruk en de oplopende personeelstekorten moet er snel iets gebeuren om goede zorg te kunnen blijven leveren.’
